– Juda g`aroyib voqealar bo`lyapti! – gapirishardi qo`shnilar qo`llarini bir-biriga ishqab. – Endi Ummu Abbosning navbatdagi turmush o`rtog`i kim bo`lar ekan-a?
Abbos odatiy kechki sayrdan oldin tamaddi uchun Bayyumining do`koniga kirdi. U qatiq ichib o`tirar ekan, do`kon sohibi vazmin ko`rinishda, ammo ajablanganicha uni kuzatib o`tirardi.
– Qanchalar qo`rqinchli odamsan-a, Abbos! – deb yubordi Bayyumi biroz ikkilanishdan so`ng.
Yigit unga qarab do`stona tabassum qildi.
– Men bangixona oldida uchratganimda Abdu hali tirik edi, – axiyri pichirladi Bayyumi, – u joni chiqishidan oldin qotilning ismini menga aytdi.
Abbos mo`ylovini silab tekislagan bo`ldi, keyin qoshig`ini yana qatiqqa to`ldirdi-da, xotirjam ko`rinishda og`ziga olib bordi.
– Abdu aytgan odam Husaynni ham o`ldirganiga ishonchim komil, – davom etdi Bayyumi.
Abbosning yuzi xuddi allaqachonlar unutilgan timsolni xotiriga olib qiynalgan odam misoli bir ongina taranglashdi. Keyin u yana qatiq ichish bilan andarmon bo`ldi.
– Ammo men tergov vaqtida qotil haqida unutdim. Ollohning irodasi bilan shunday bo`lgan degan qarorga keldim! – dedi Bayyumi.
Abbos kosani bo`shatdi va do`kondan chiqib ketishga taraddudlandi.
– Kimsan o`zi, Abbos? – savoldan o`zini tiyolmadi Bayyumi. – Har kecha hazrati Xizr sen bilan nimani gaplashadi?