– Juda g`aroyib voqealar bo`lyapti! – gapirishardi qo`shnilar qo`llarini bir-biriga ishqab. – Endi Ummu Abbosning navbatdagi turmush o`rtog`i kim bo`lar ekan-a?
Abbos odatiy kechki sayrdan oldin tamaddi uchun Bayyumining do`koniga kirdi. U qatiq ichib o`tirar ekan, do`kon sohibi vazmin ko`rinishda, ammo ajablanganicha uni kuzatib o`tirardi.
– Qanchalar qo`rqinchli odamsan-a, Abbos! – deb yubordi Bayyumi biroz ikkilanishdan so`ng.
Yigit unga qarab do`stona tabassum qildi.
– Men bangixona oldida uchratganimda Abdu hali tirik edi, – axiyri pichirladi Bayyumi, – u joni chiqishidan oldin qotilning ismini menga aytdi.
Abbos mo`ylovini silab tekislagan bo`ldi, keyin qoshig`ini yana qatiqqa to`ldirdi-da, xotirjam ko`rinishda og`ziga olib bordi.
– Abdu aytgan odam Husaynni ham o`ldirganiga ishonchim komil, – davom etdi Bayyumi.
Abbosning yuzi xuddi allaqachonlar unutilgan timsolni xotiriga olib qiynalgan odam misoli bir ongina taranglashdi. Keyin u yana qatiq ichish bilan andarmon bo`ldi.
– Ammo men tergov vaqtida qotil haqida unutdim. Ollohning irodasi bilan shunday bo`lgan degan qarorga keldim! – dedi Bayyumi.
Abbos kosani bo`shatdi va do`kondan chiqib ketishga taraddudlandi.
– Kimsan o`zi, Abbos? – savoldan o`zini tiyolmadi Bayyumi. – Har kecha hazrati Xizr sen bilan nimani gaplashadi?

Tuhmat kasri (ayanchli hikoya)
O'shanda ayni yoz edi. Ertalab uy yumushlarini bajarib bo'lgach, bolalarimni bog'chaga qo'ydimda, xarid qilish maqsadida bozorga yo'l oldim. Bozorga borib sumkamni kovlasam, karmon yo'q. Yuragim shuv etib ketdi. Biron kishi o'g'irlab oldimikan, axir ertalab uydan chiqayotganimda sumkamda turgandiku. Kim olgan bo'lishi mumkin, deya sumkani yana titkilay boshladim. Yo'lda tushib qolgandir deya yurgan yo'limdan ortimga qaytdim. Yo'limda uchragan bir-ikki kishidan so'radim. Yo'q. "Esizgina, 30000...