Odatiy shahar
maktablaridan biridagi
otadiy öquv kuni.
Öquvchilar darsda ötirgan
vaqtida qizlardan biri
anchagina katta
miqdordagi puli
yöqolganligini aytib qoldi.
Öqituvchi ayol sinfda ög'ri
öquvchi paydo bölganidan
nihoyatda g'azablandi. U
xonadan hech kim
chiqmasligini va
öquvchilarning sumkasini
bittama-bitta tekshirib
chiqishini aytib qoldi.
Tekshirish birinchi
qatordan boshlandi.
Öqituvchi asabiy holatda
hammaning sumkasini
birma-bir nazoratdan
ötkaza boshladi. Shu
vaqtda oxirgi qatorda
ötirgan qizlardan biri
xavotirlana boshladi. U
nihoyatda hayajonlanar,
qöllari titrar, hadik bilan
öqituvchiga tikilgancha
öylardi: «Navbat menga
yetib kelganida nima
qilaman? Sumkamni ochib
körishsa, sharmanda
bölamanku!»
Nihoyat öqituvchi uning
qarshisiga yetib kelganida,
qiz juda bezovta, közlari
mungli, hadikdan qaltirab
turardi. Öqituvchi undan
sumkasini ochib
körsatishni söraganida, qiz
sumkasini berishdan bosh
tortdi. Sinfda g'ala-g'ovur
kötarildi. Hammaning shu
qiz ög'ri ekanligiga
ishonchi komil edi.
Öqituvchi bu safar baland
ovozda qizdan sumkasini
berishni söradi. Qiz rad
etgach, g'azablangan
öqituvchi uning yuziga
tarsaki tushirdi va nafrat
bilan pichirladi: "Ög'ri!"
Qizning lablarining bir
chetida qon izlari körindi,
yuzlariga yosh dumaladi.
Öqituvchi qizni maktab
direktorining xonasiga
olib bordi. Direktor qizdan
sumkasini unga berishni
qat'iy talab qildi. Qiz
sumkasini direktorga
uzatarkan, yig'lagan
ovozda pichirladi: "...men...
ilojsizlikdan...." Direktor va
öqituvchi sumkani ochib
körishdiyu bir muddat jim
bölib qolishdi. Sumkaning
ichida bir nechta non
bölaklari va ovqat
qoldiqlari bor edi.
Qiz mungli ovozda
hammasini tushuntirdi:
«Меn sumkamni
sinfdoshlarim oldida ochib
körsatishni xohlamadim.
Ular menga past nazar
bilan qarashlaridan,
ustimdan kulishlaridan
qörqdim. Меn doim
sinfdoshlarimdan ortib
qolgan non bölaklari va
ovqat qoldiqlarini yig'ib
yuraman. Uyga
borganimda esa onam,
men va ukalarim bularni
birgalikda baham köramiz.
Mening otam ölgan...
Onam kasal... Ukalarim
och... Bizning bundan
boshqa tirikchiligimiz
yöq..» Ustozlarning yuziga
yosh sizdi.
Qiz öksib yig'lar, yuzidagi
tarsaki izi esa qizarishni
boshlagandi.....