"Bu hikoya voyaga yetganlar uchun yozilgan. Agar voyaga yetmagan bo'lsangiz, iltimos hikoyani tark eting" Agar bu hikoyaning birinchi bobini o'qimagan bo'lsangiz, avval birinchi bobdan boshlang: Hozircha Nomi Yo'q Muallif: EroMaster II Bob Ertasiga ertalab Diyorbek uyg'otdi. Ko'zimni ishqalab, zaryadkadan telefonimni olib, soatga qaradim. Soat sakkizga yaqinlashayotgan ekan. Xonamdan chiqib, vannaxonaga kirdim. Yuz-qo'limni yuzib, mexmonxonaga kirdim. -Assalomu alaykum, -dedim, ichkariga kirarkanman. -Va alaykum assalom, -dedi kelinoyim. -Keling, Sardorbek, yaxshi yotib turdingizmi? -Rahmat, mazza qilib uxladim, -dedim. Dilnoza yana meni yoniga chaqirdi. Men indamay uning yoniga o'tirdim. Chamasi, ular nonushta qilib bo'lishgandi. Lekin dasturxonga birov tegmagandek edi. Dilnoza piyolaga choy quyib, uzatdi. -Sardorbek, nonushtadan keyin sizga bir xizmat bor edi, -dedi kelinoyim, "gapirsammi, yo'qmi" deyayotgandek. -Bemalol aytavering, -dedim oldimdagi qovurilgan tuxumdan olib. -Diyorbekni bog'chaga olib borib kelasizmi degandim. -Ha, albatta. . . Iye, bog'chasi qayerdaligini bilmaymanku? -Tushuntirib qo'. . . -Men ham boray, oyi, -kelinoyimni gapini bo'ldi Dilnoza. -Ha mayli. Bahonada akangga shaharni ko'rsat. Dilnoza menga qarab kulib qo'ydi. Men ham unga kulib qo'ydim. Nonushta qilib bo'lgach, kiyimlarimni almashtirib chiqdim. Dilnoza ham kecha parkka kiyib borgan kiyimlarini kiyib chiqqan ekan. Diyorbekni ham kiyintirib qo'yishibdi. Kelinoyim yo'lkiraga deb berayotgan pulini rad qilib, yo'lga chiqdim. Hozircha pulim bor. Bekatga chiqib, avtobus kuta boshladik. -Kecha feysbukda yozmay qo'ydingiz? -dedi Dilnoza savol ohangi bilan. -Uxlab qolibman, -dedi bahona to'qib. -Oyimlarga kechasi internetga kirib o'tirishimni aytib qo'ymang a? -Nega? -Kechasi uxlamay internetda yurganimni bilishsa so'kish eshitaman-da. -O'zi nima qilasan yarim kechgacha? -dedim, avtobus kelayotganini ko'rib, o'rnimdan turarkanman. -Feysbukda o'rtoqlarim bilan gaplashaman. -Faqat feysbukdami? -Ha. Anchadan beri ko'rishmaganman-da. -Qanchadan beri? -Ikki haftadan beri. Avtobus to'xtab, eshiklar ochildi. Biz uchalamiz avtobusga chiqib, oyna oldidagi bo'sh o'ringa o'tirdik. Avtobusda o'n daqiqacha yurib, keyin avtobusdan tushdik. Keyin yana ko'chalar bo'ylab ichkariga yurdik. Nihoyat, bog'chaga yetib, Diyorbekni tashlab chiqdik. Nima qilib bo'lsa ham Dilnozaga yoqishga harakat qilardim, uni kuldirardim va hokazo. -Endi qayoqqa boramiz? -so'radim undan. -Shaharni aylanamiz. U bilan bekatga qaytib, yana avtobus kutdik. Avtobus kelgach, yonma-yon o'tirdik. Avtobusda yana uch-to'rt qizlar bor bo'lib, hammasi kalta yubkada edi. Bunaqa narsalarni ko'rib o'rganmaganimdanmi, tez-tez qizlarning ochiq sonlariga qarab qo'yardim. Dilnoza buni sezdimi, "Ko'rib qolishsa baloga qolasiz" dedi. -Nima?-dedim, tushunmagandek tutib. -Qizlarni oyog'iga bunaqa qarayvermang, deyapman. -Buyerda hamma qizlar shunaqa kiyinadimi? -Ko'pchiligi. Qarab to'ymayapsizmi? -A, yo'ge, shunchaki bunga o'rganmaganman. -O'rganib ketasiz. Hadeb boshqa qizlarga qarayvermang. Shunday qilib, ko'plab joylarni aylandik. Chiroyli binolar, joylar oldida rasmga tushardik. Shaharni aylanib, uyga qaytgunimizcha vaqt tushlikdan o'tib ketdi. -Kech qolib ketdinglar? -dedi kelinoyim. -Akamga shaharni ko'rsatdimda, -dedi Dilnoza. -Tushlikka ovqat tayyorlab qo'ygandim, yeb olinglar. Men qo'shnilarnikiga chiqib kelaman. -Nega? -Pirojniy pishirishni o'rgatgandim, o'xshatolmayotgan ekan. Chiqib qarashib yuboraman. Kelinoyim chiqib ketdi. Biz mexmonxonaga kirdik. Stol ustida dasturxonda ovqat tayyor ekan. Ovqatlanib bo'lganimizdan so'ng Dilnoza dasturxonni yig'ishtirdi. Men divanga yastanib, televizor kanallarini aylantira boshladim. Dilnoza qaytib kelib, yonimga o'tirdi. Keyin boshini quchog'imga qo'yib, uzayib yotib oldi. Uning boshi quchog'imdan joy olgach, asbobim uyg'onib, qattiqlasha boshladi. Dilnoza buni sezgandek boshini uyoq-buyoqqa chayqay boshladi. Men uning kalta yubkadan chiqib turgan oyoqlaridan ko'z uzolmasdim. Bu oyoqlar shu holatda shunchalik go'zal ediki, hayolan uning oyoqlarini quchoqlab, sonlaridan bo'salar olardim. -Qayoqqa qarayapsiz? -dedi Dilnoza qiqirlab. -A? -dedim hayolim bo'linib. -Men haligi. . . -Ha? -dedi Dilnoza ayyorlik bilan. -Haligi. . . Bahona topolmadim. -Jinnivoy, -dedi Dilnoza qiqirlab kulib yuborgach. -E-e-e, -dedim o'rnimdan turib, -Kompyuter yoqaman yaxshisi. Yangi xonamga kirib, kompyuterni yoqdim. Bekorchilikdan GTA o'ynab vaqt o'tkazdim. Birozdan so'ng telefonimga sms keldi: 'Kiyimingizni almashtirmadingizmi?' Feysbuk orqali telefon raqamimga kelgan smsga javob yozdim: 'Yo'q, nima edi?' 'Ovora bo'lmang demoqchi edim' 'Nega?' 'Birozdan keyin yana bog'chaga boramiz, ukamni olib kelishga' Shu payt eshik ochilib, Dilnoza kirib keldi. U ham hali kiyimini almashtirmagandi. -Nima qilyapsiz? -Nima qilsam ekan deb o'tiribman, -dedim o'zimni siqilgandek tutib. -Boshingiz og'rimayaptimi? -Yo'q, nega so'rayapsan? -Ko'rinishingizdan shunaqaga o'xshayapti-da. -Kompyuteringda tuzukroq narsa yo'qku, buni nega ishlatarding? -Referat yozgani. Bekorchilikda o'yin ham o'ynab o'tirardim. -Tuzukroq o'yinlar ham yo'q. Dilnoza yonimga yaqinlashdi, kompyuter stoli chetiga ikki qo'lini tirsagini tirab, do'nqayib kompyuterga termulardi. Uning bu turishi yana asbobimni uyg'otdi. Hayolan uning ortiga o'tib, kalta yubkasini ko'tarib, trusigini tushirib, u bilan jinsiy aloqaga kirishardim. -Komyuterga qarab tur, hozir, -shunday deb o'rnimdan turib, Dilnozaning ortiga o'tdim. Sumkamdan bir nimani qidirayotgandek bo'lib, Dilnozaning oyoqlariga termulardim. Kalta yubkasi yana salgina ko'tarilsa, uning trusigi ko'rinardi. Uning jozibador sonlariga termularkanman, ularni quchoqlab olmaslikdan o'zimni zo'rg'a tiyib turardim. Keyin kompyuter qarshisiga qaytib, Dilnoza bilan GTA o'ynay boshladik. O'yinni ham kulgiga aylantirib, uni rosa kuldirardim. Bir soatcha o'ynaganimizdan so'ng kelinoyim qo'shninikidan chiqdi. -Sardorbek, sizni yana ovora qilaman. -Bemalol, kelinoyi, -dedim o'rnimdan turishga chog'lanib. -Yana bog'chaga borib kelasizmi degandim. -Diyorbekni olib kelishgami? -Ha. Xullas, Dilnoza bilan yana yo'lga tushib, Diyorbekni bog'chadan olib keldik. Bog'chadan kelsak, amakim ishdan qaytgan ekan. Keyin amakim ikkalamiz xonamdagi Dilnozaning shkafini qo'shni xonaga olib chiqdik. Amakim xonasiga kirib dam olar, kelinoyim oshxonada ovqatga unnar, Dilnoza va men esa mexmonxonada Diyorbekni o'ynatib o'tirardik. O'zim sezmagan hold tez-tez Dilnozaning ko'kraklariga ko'z tashlab qo'yardim. Dilnoza buni sezsada, hech nima demasdi. Uning tor jinsi shimi uning oyoqlarini yanada latofatli qilib yuborgandi. Uning nozikkina oyoqlarini kiyimsiz ko'rishni jud istardim. Lekin hayol hayolligicha qolib ketardi. Ovqat mahali amakim shahar yoqgan-yoqmaganini so'radi. Men esa shaharga gap yo'qligini aytdim. -Ayniqsa qizlardan ko'z uzolmay qoldi, -deb qiqirlab kuldi Dilnoz. Bu gapdan amakim va kelinoyim ham kulib yubordi. Diyorbek gap nimada ekanligini tushunmasada,